232 .

كاج هاي زيادي بلند.
زاغ هاي زيادي سياه.
آسمان به اندازه آبي.
سنگچين ها ، تماشا ، تجرد.
كوچه باغ فرا رفته تا هيچ.
ناودان مزين به گنجشك.
آفتاب صريح.
خاك خوشنود.

*سهراب

230 .

به نظر من که گور بابای تکامل.عجب عوضی هایی هستیم ما!طی این یک قرن جنجال ترافیک،
به شدت تیشه به ریشه ی این سیاره ی حیات بخش نازنین-که در کهکشان را شیری تک است-
زده ایم.*
.
.
.
بیل گیتس میگوید"صبر کنید و ببینید کامپیوتر شما به کجا می رسد." اما این شمایید که باید
به جایی برسید نه این کامپیوتر کله پوک لعنتی.شما باید با تلاش خودتان به کرامتی برسید
که به خاطر آن به دنیا آمده اید.**
.
.
.
حالا معلوم شده خدایان حق داشتند این کار را بکنند.همین عمو زاده های خودمان،گوریل ها
و اوران گوتان ها و شامپانزه ها و بوزینه ها در تمام این مدت با صرف سبزیجات خام ایام را به
خوشی گذرانده اند،در حالی که ما آدم ها نه تنها غذای گرم مهیا میکنیم،بلکه این سیاره ی
بکر را که روزگاری سیستمی حیات بخش بود، در عرض کمتر از دویست سال نابود کرده ایم،
آن هم بیشتر با یک جور جنون ترمودینامیکی در استفاده از سوخت های فسیلی.***


*ص 24
**ص 62
***ص 52

مرد بی وطن /کورت ونه گوت.

229 .

پدرم در را محکم به هم زد و با کفش های کثیف و گلی اش رفت توی خانه.
سر و صدای مادرم بلند شد.پشت سرش یک نفر کوبید به در.در را باز کردم.
زن،بچه بغلش بود.میخواست بیاید تو.جلوش ایستادم.نفس نفس میزد.
پرسید"بابات کجاست؟" گفتم:"برای چی؟"
گفت:"داداشت رو آوردم.برو بگو می گیردش یا بندازمش توی جوب."*


*رضا ناظم
(جواد سعیدی پور)

228 .

هیچ جور نمیتونستم زنگ بزنم به خانم ز ، بگم تسلیت میگم مادرت رو از دست دادی.
یا بگم متاسفم؟
یا حالا بلندشم برم خونشون!
بعدم من که نه سر پیاز بودم نه ته ِش زار میزدم فقط چه برسه خود خانم ز .
جماعت همکلاسی ها پیشنهاد دادن که بگذریم از زنگ و دیدار حضوری پاشیم بریم مراسمشون تو مسجد.
الانم فقط کافیه یکی بهم پِخ کنه،یا بگه بالای چشمم ابرو ِ، نمیشه جمعم کرد دیگه.

پ ن:
هرگز ِ هرگز فکر نمیکردم جدائی اینهمه سخت باشه.بعد اینکه خیلی بی جنبه م.
این دومی رو تازه کشف کردم.

227 .

زندگی،فقط در روزمرگی اش زندگی ست و می تواند سرشار از شادمانی و خوشبختی باشد: در روزمرگی ِ سلامت،روزمرگی ِ بدون فساد. هر چیز والای عظیمی هم در همین روزمرگی ها جاری ست؛ هر چیز ِ غول آسای تکان دهنده ی ماندگاری که به ذهنت می رسد؛ و یادت باشد که هر چیز ِ معمولی،عادی نیست. عادی،نفرت انگیز است؛ اما معمولی می تواند عمیق، پاک، روشن، تفکر انگیز، محصول تفکر، با ابعادی از بی زمانی و بی پایانی باشد...


روحش آرام گرفت،

مردِ عاشقانه ی آرام.

215 .

این بکگرانده لعنتی ِ ذهن ه من زیاد تکرار میشه..
زمینه ی خاکستری ِ خیلی بزرگ،با مردی که تکه های صورتش نامرتب و خونین و یه جورایی
هم پازل مانند هست وُ به هم خوب نچسبیده که رد ِ خون خشک شده روی تکه تکه های
صورتش جا خشک کرده و فقط به من نگاه میکنه!
گاهی هم تمام اون قرمزی ها محو میشن و وسعت زمین سفید میشه،صورت ش اندازه ی
بادکنک ِ سفید ِ زشت که مدام هم پر باد تر میشه و خودش رو نزدیک م میاره که همون
موقع هاست که بیدار میشم از خفگی.

این فقط عادت نحس من است یا بقیه هم در ورطه های این چنینی می افتند !؟

پ ن:
خانم ب میگه مالیخولیایی م عود کرده !

226 .

یک طرفه است.
اشتباه آمدید خانم!